.

*Wyszła na taras z książką. Usiadła na jednym z leżaków i zatonęła w lekturze.*

*Wyszła na taras*Hej*Powiedziała wesoło do Rosalie*

*Oderwała się od książki i przeniosła wzrok na bratanicę*
-Hej, gwiazdeczko. Jak się masz?

*Zszedł na dół i poprzez salon wyszli razem z Alice na taras*
-Cześć Rose..*przywitał się widząc blond wampirzyce*

-Heeeeeeej gołąbeczki. *powiedziała przeciągle, lustrując ich wzrokiem*
-Słychać Was pewnie aż w La Push. *dodała z lekkim uśmieszkiem*

*spojrzał na nią udając że nie wie o co jej chodzi*
-Rose....*zaczął, aczkolwiek nie dokończył*

*parsknęła śmiechem na widok jego reakcji.*
-Słucham, braciszku? *uniosła brew*

-Rose....nas nie słychać w połowie tak jak Ciebie i Emmetta..*powiedział z lekkim uśmiechem, no rodzeństwo to ciężko byłoby przebić w kwestiach intymnych*

*To fakt. Jednak ta uwaga mocno dotknęła Rose. Posmutniała, ale uśmiechnęła się za chwilę próbując to ukryć. Akurat co do uczuć to wiedziała, że nic przed Jasperem nie ukryje, ale zawsze można spróbować, prawda?*
Taaaa, ale my nie udajemy głupio, że nie wiemy o co chodzi, gdy ktoś nam zwraca uwagę. *zaśmiała się*
A co, może wydawaliście z siebie takie dźwięki grając w scrabble?

-Ejj...co się dzieje...*spytał wyczuwając smutek siostry. usiadł obok niej*
-Wybacz jeśli Cię uraziłem...*powiedział i troche zmanipulował jej uczucia rozweselając ją*
-Oczywiście Rose...Ty nie wiesz jak zażarcie gramy w te scrabble *zaśmiał się widząc minę siostry*

-Jaaasne... *mruknęła* -Słyszałam te wasze okrzyki euforii. Chyba musiał być remis, co? *wywróciła oczami i zaśmiała się cicho*
*Spojrzała na pozostałych a później znów na Jazza. Czuła się skrępowana i nie chciała teraz z nim o tym rozmawiać.*
-Ja... nic się nie stało. Czym niby miałeś mnie urazić? *wzruszyła ramionami, udając, że nie wie o czym on mówi, choć sama przed chwilą skrytykowała takie zachowanie.*

-Tak zawzięty remis..*powiedział z szerokim uśmiechem*
-Ejj ale zmieńmy temat co...*powiedział dość szybko*
*spojrzał na nią uważnie, jakoś nie wierzył w jej słowa*
-Rosalie..wiesz..."Taaaa, ale my nie udajemy głupio, że nie wiemy o co chodzi, gdy ktoś nam zwraca uwagę." *zacytował jej słowa, przecież czuł że coś jest nie tak, w końcu w tych kwestiach było go ciężko oszukać, lub ukryć coś przed nim*

*Podniosła ręce, jakby mówiła: "Dobra, już dobra..". W końcu nie musiał tego potwierdzać. Ona swoje wiedziała.*
-Jasper. *powiedziała twardo, dając do zrozumienia by dał sobie spokój. Westchnęła cicho*

-Rosalie..jeżeli mam iść i chcesz pogadać z Alice..to powiedz...*powiedział widząc reakcje siostry. Zresztą nie lubił kiedy ktoś ma doła z jego rodziny*
-Ale wiesz że zawsze służe pomocą *dodał z lekkim uśmiechem*
*przecież jej nie powie co robili z Alice w sypialni, doskonale wiedział że Rose wiedziała*

*Cóż... chyba źle odczytał jej reakcję.*
-Nie! *zaprotestowała szybko* -Nigdzie nie idź.
*wbiła wzrok w ziemię*
-Nie wiesz może gdzie jest Emmett?

-Ok..to zostaje..*odpowiedział dośc szybko*
-Emmett..wybacz siostra, ale nie widziałem go...zrezsztą dopiero co z sypialni wyszedłem..*przyznał*

Może zmienimy temat? Pamietajcie, że ja tu też jestem.  *Powiedziała troche zła, że nikt jej nie zauważa*

-Ach... no tak.
*powiedziała cicho i zamilkła*

To co, o czym gadamy? *Uśmiechneła sie wesoło*

-Wybacz Ness...*powiedział szybko*
-I w ogóle to cześć maluchu..*dodał z uśmiechem*

Hahaha ale śmieszne*Powiedziała z drwiacym uśmieszkiem*

-Możemy porozmawiać o czym tylko chcesz...
*powiedziała niemrawo i spojrzała na nich w końcu*

-No dziewczynki...zarzućcie temat *zaśmiał się serdecznie*

Cóż tesknie za Jakobem, widzieliście go ostatnio?*Zapytała troche smutno*

-Nie... *odparła bez zastanowienia. Choć nie popierała tego związku, to rozumiała przez co musi teraz przechodzić, a to nie było raczej miłe.*
*Uśmiechnęła się do niej pokrzepiająco*
-Wybaczcie, chyba dziś nie jestem najlepszym towarzyszem.

Oj Ness, nie smuć się.
*Pocieszyła małą*
*Świetny humor jej wrócił*
No to Jazz, idziemy gdzieś? Porobimy coś...?
*Zaczęła nawijać jak katarynka, jak to miała w zwyczaju, cały czas się uśmiechając*

*Spojrzał na Alice*
-Idziemy gdzie chcesz i robimy na co masz ochotę *odparł z uśmiechem*

*Jasper ledwo co przebił się przez jej bełkot*
*Popatrzyła na niego*
No to idziemy.
*Zaśmiała się*

*wstał i podszedł do niej*
-Alice..prowadź gdzie chcesz iść...*powiedział z uśmiechem*

Idziemy prosto przed siebie.
*Powiedziała, jak kapitan*
*Złapała Go za rękę i ruszyła, maszerując*

*weszła na taras*
Witam wszystkich, nazywam sie Nathalie
*uśmiechnęła się*
Przyszłam poznać trochę ludzi

*spojrzała w stronę nieznajomej i wymusiła lekki uśmiech*
-Witaj... Jestem Rosalie.

Hej
*podeszła do niej i podała jej rękę na powitanie*
*uśmiechnęła się*

*Uścisnęła jej dłoń i skinęła głową*
-Miło mi Cię poznać, Nathalie. Mieszkasz w okolicy?

Tak, bardzo blisko
*przytaknęła*
Dużo wampirów tu mieszka?
*zapytała*

Sporo*Odpowiedziała wesoło, wcześniej nie zauważona* A tak wogóle to cześć, jestem Renesmee*Uśmiechneła sie przyjażnie*

Nathalie, miło mi
*powiedziała uśmiechając się*
Ile masz lat, bo wyglądasz na 16?

Ja mam 7 lat, ale jestem półwampirem i dlatego dużo szybciej dorastam niż ludzie.*Uśmiechneła sie*

Aha
*uśmiechnęła się*
No to widzę, że nie masz jak do szkoły chodzić...
*stwierdziła*

Ee tym to sie nie przejmuj*Powiedziała wesoło* Mam indywidualny tok nauczania*Zaśmiała sie*

No jakoś się nie przejęłam...
*powiedziała tak cicho, że dziewczynka nie usłyszała*
*starała się na początku być miła ale do czasu*
Ciekawe jaki ma dar ta dziewczynka...
*stwierdziła w myślach*

A ty ile masz lat?*Spytała*

666, chociaż nie wyglądam
*mruknęła*

Tak... To co cie tu sprowadza?*Zapytała zaciekawiona*

W Volterze było nudno, a słyszałam cuda o tobie więc przyjechałam sprawdzić czy to prawda...
*powiedziała*

Naprawde byłaś w Volterze? Rodzice wiele mi opowiedali o nim...*Powiedziała*

Byłam, służyłam tam 200 lat, tam zostałam przemieniona i tam sie urodziłam
*twierdziła*

Tak? Niesamowite... Ale pogadajmy o czymś innym... masz chłopaka?*Spytała, niechcąc drążyć już tematu Volturi*

Nie, nie potrzebuję nikogo na razie, od dziecka byłam sama i taka na razie zostanę
*powiedziała obojętnie*

Ah... to co, o czym chcesz pogadać?*Spytała już nie tak radośnie jak poprzednio*

A bo ja wiem, dużo jest tu wilkołaków?

Oj tak, sporo*Odpowiedziała uśmiechając sie niespodziewanie na myśl o Jacobie*

Hmmm.... czuję, ich smród już mnie dobija
*powiedziała machając reką przed nosem*

Hm...no nie śmierdzą znów tak bardzo*Próbowała bronić wilkołków*

Ty nie jesteś wampirem, więc nie masz aż tak wyczulonego węchu
*stwierdziła*
Więc nie wiesz do końca

Może i tak*Przyznała*

Nie może tylko na pewno
*prychnęła*

*Weszła na taras i zobaczyła dwie wampirzyce*
Cześć...
*Powiedziała nieśmiało*

Hej *Odpowiedziała uśmiechając sie wesoło*

Co cie sprowadza w te strony? *Zapytała przyjażnie*